چهارمین و آخرین نوع از انواع نوبت کاری به کارگران صبح، ظهر و شب اختصاص دارد. در این نمونه، کارگران در شیفت‌های نوبتی و تکراری در شیفت‌های صبح، عصر و شب به کار مشغول هستند. به عنوان مثال کارگری که 10 روز در شیفت کاری صبح، 10 روز در شیفت کاری عصر و 10 روز در شیفت کاری شب فعالیت کند، در این دسته قرار می‌گیرد.
با توجه به این که دو سوم زمان فعالیت این افراد در شیفت صبح و عصر است، سختی کمتری از دو دسته قبل متحمل می‌شوند و به همین دلیل میزان دستمزد و حقوق آن‌ها از دو دسته قبلی اندکی کمتر است. در قانون کار به این نکته اشاره شده و برای آن‌ها 15 درصد دستمزد و مزایای بیشتری نسبت به کارگران عادی در نظر گرفته شده است.
بدون دیدگاه