تعیین مشاغل سخت و زیان آور بر اساس درخواست کارگران، کارفرمایان و نهادهای دولتی مرتبط مانند وزارت بهداشت و کار آغاز می‌شود. پس از دریافت درخواست، سازمان تأمین اجتماعی یک کارشناس که مسئول بررسی شرایط محیط کار و شغل است را به محل کار اعزام می‌کند. او با توجه به استانداردهای مشخص، وضعیت را ارزیابی کرده و با تحلیل خطرات و چالش‌های موجود نظر خود را به سازمان اعلام می‌کند. پس از آن، کمیته‌ای متشکل از متخصصان بهداشت حرفه‌ای و بازرسان کار به بررسی این نظرات پرداخته و در نهایت نسبت به سخت و زیان‌آور بودن یا نبودن شغل تصمیم‌گیری می‌کنند.
در صورتی که شغل به عنوان سخت و زیان‌آور شناخته شود، باید طبق ماده ۹ آیین‌نامه اجرایی، مورد تأیید کمیته انسانی نیز قرار گیرد. پس از طی این مراحل و تأیید نهایی، کارگران شاغل در آن شغل به عنوان مشاغل سخت و زیان آور در سازمان تأمین اجتماعی ثبت می‌شوند و می‌توانند از مزایای مربوط به این نوع مشاغل بهره‌مند شوند. از جمله این مزایا می‌توان به تسهیلات درمانی، امکان بازنشستگی زودهنگام و دیگر حمایت‌های قانونی اشاره کرد.
بدون دیدگاه