زمانی که یک کارمند یا کارگر در سازمانی مشغول به کار می‌شود، باید حکم کارگزینی دریافت کند تا این فرآیند را رسمیت ببخشد. حکم مورد نظر باید از سوی ارشدترین مقام شرکت برای کارکنان صادر شود که در آن می‌توانیم تعهدات بین طرفین را مشاهده کنیم.
بر اساس مفاد موجود در این حکم هم پرسنل و هم کارفرما در قبال هم وظایفی دارند که طی آن کارمندان باید به بهترین وجه وظایف خود را انجام دهند و از سوی دیگر شرکت هم موظف به پرداخت به موقع حقوق و مزایای ثبت شده در حکم کارگزینی یا پرسنلی است.
از این حکم در موارد متعددی استفاده می‌شود. برای مثال وقتی که کارمند تغییر شغل می‌دهد و ترفیع می‌گیرد یا در مواقعی که حقوق وی افزایش پیدا می‌کند، حکم پرسنلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین می‌توان گفت این سند در نشان دادن جایگاه شغلی افراد در شرکت‌های مختلف هم بسیار کارآمد است. از جمله اطلاعاتی که در حکم کارگزینی قید می‌شوند، می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم.
- اطلاعات شناسایی و هویتی کارکنان شامل نام و نام خانوادگی، وضعیت تأهل، محل تولد، میزان تحصیلات، شماره شناسنامه، شماره ملی و سوابق کاری
- حقوق، دستمزد و مزایای کارکنان شامل میزان حقوق ثابت، میزان حق اولاد، حق مسکن، پاداش، میزان سختی کار، حق سرپرستی
- هویت شغلی و شرکتی کارکنان شامل مکان خدمت سازمانی، عنوان، رسته و ردیف شغلی، پست شرکتی و نوع استخدام
بدون دیدگاه