1. روش  فایفو FIFO: این شیوه به اولین صادره از اولین وارده معروف است. در این روش کالای وارد شده اول را به عنوان صادره اول می­‌شناسیم. کالای اولی که به انبار وارد می­‌کنید همان کالای اولی است که از آن خارج می­‌کنید. پس موجودی پایان دوره همان کالاهایی هستند که دیرتر خریده‌­اید. در زمان تورم و افزایش قیمت­‌ها، کالای ارزان‌تر در محاسبه کالای فروش رفته به کار می­رود.
  2. روش لایفو LIFO: در این شیوه برعکس فایفو، اولین صادره از آخرین وارده است. یعنی آخرین ورودی انبار را اولین خروجی انبار می­‌دانیم. کالاهایی که در ابتدا خریداری شدند، موجودی پایان دوره هستند. در شرایط تورم، کالای گران‌تر در محاسبه بهای کالای فروش رفته در نظر گرفته می­‌شود.
  3. روش میانگین: کالاهای خریداری شده اول دوره را جمع کنید و بر تعداد آن تقسیم کنید. به این ترتیب، قیمت کالاها را مشخص می­‌کنید. زمان خروج و ورود کالا در این جا اهمیتی ندارد. قیمت با هر دفعه ورود و خروج کالا تغییر می­‌کند.
  4. روش آخرین خرید: قیمت آخرین کالای خریداری شده را در قیمت آن ضرب کنید. با این کار قیمت آن مشخص می­‌شود. در این روش بهای تمام‌شده بیشتر شده و سود کاهش می­‌یابد.
  5. روش استاندارد: قیمت معین شده برای کالا استاندارد محسوب می­‌شود. قیمت خرید در پایان دوره را در نظر نگیرید و فقط قیمت استاندارد را در تعداد کالا ضرب کنید.

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *